Drugi z omawianych typów brokerów to ECN (Electronic Communication Network). Różni się on od Market Makera tym, że rzeczywiście przesyła nasze zlecenia na rynek. To sprawia, między tymi rodzajami brokerów widać bardzo istotne różnice.
Po pierwsze, ceny. Kwotowania dostarczone przez brokera typu ECN to ceny ostatnich transakcji. Nie są to kwotowania oferowane przez brokera, więc ceny po których otworzymy pozycje mogą się nieco różnić. Wysłane przez nas zlecenie, to tak naprawdę zgoda na zawarcie transakcji po cenie bieżącej.
W przypadku modelu MM wiemy, że nasza transakcja zostanie zawarta np. po 1.30021 (ew. dając margines błędu + 2 pipsy), bądź wcale (rekwotowanie). W modelu ECN nie wiemy tego, ponieważ cena rynkowa może się zmienić i wystąpi tzw poślizg ceny, który może wynosić nawet kilka pipsów, a w skrajnych przypadkach, bardzo rzadkich, więcej.
Po drugie, spread. O ile MM zapewnia nam stałą wielkość spreadu (od jednego pipsa na EURUSD, przez kilka na innych głównych parach, po kilkanaście i kilkadziesiąt na parach egzotycznych), o tyle ECN nie ma na to wpływu, po prostu przesyła nasze zlecenia na rynek. Dzięki temu z jednej strony, bardzo często spread jest mniejszy (nawet może wynosić 0), z drugiej, nie jest stały i może się dynamicznie rozszerzać w warunkach dużej zmienności (na przykład gdy podawane są ważne dane makroekonomiczne).
Po trzecie, opłaty. Podczas gdy MM zadowala się jedynie spreadem, ECN nie ma takiej możliwości, więc za zawarcie transakcji pobiera prowizje. Jej wysokość to waha się w okolicach 0,006% 0.009% wartości nominalnej transakcji.
Choć ECN wydaje się lepszym typem brokera od MM (nie ma możliwości oszukiwania klientów), ma swoje wady. Przede wszystkim, bierzemy na siebie ryzyko zrealizowania transakcji po innej cenie, niż zamierzaliśmy. Poślizgi nie są jednak duże, a ma to miejsce jednak głównie w przypadku momentów publikacji danych makro. Bardzo trudno jest również uzyskać dostęp do brokera ECN z prawdziwego zdarzenia.
Bądź pierwszy, który skomentuje ten wpis