Euroland to największy obszar walutowy świata – łączne PKB członków strefy euro wynosi obecnie prawie 17 bln dol.
W czasie gdy wciąż targa nim niepewność odnośnie trwałego wzrostu gospodarczego, rola Europejskiego Banku Centralnego jest ważniejsza niż kiedykolwiek. Spójrzmy zatem kim jest człowiek, który steruje najważniejszym Bankiem w Strefie Euro? Zadanie bowiem ma bardzo trudne, utrzymać finansową jedności wszystkich krajów członkowskich oraz znaleźć odpowiedź na pytanie , na które współczesna ekonomia nie ma jeszcze jednoznacznych odpowiedzi. Mianowicie, jak prowadzić politykę monetarną w pokryzysowym otoczeniu?
Mario Draghi urodził się 3 września 1947 roku w Rzymie. Jego ojciec pracował w Banku Włoch, matka była chemikiem. Niestety, jego rodzice zmarli, gdy był jeszcze nastolatkiem. Draghi ma głębokie i znakomite wykształcenie akademickie. Skończył studia ekonomiczne na rzymskim uniwersytecie La Sapienza. Studiował tam pod kierunkiem Federica Caffego, ekonomisty o zdecydowanych poglądach keynesowskich.
Następnie obronił doktorat z ekonomii w Massachusetts Institute of Technolog – jednej z najlepszych szkół ekonomicznych świata; z 67 dotychczasowych noblistów z ekonomii aż 12 było profesorami tej politechniki. Tu warto dodać, że jest pierwszym Włochem, który otrzymał taki tytuł. Tam pisał doktorat pod okiem słynnego noblisty Franco Modiglianiego – współtwórcy fundamentalnego twierdzenia, dotyczącego finansów przedsiębiorstw – Modiglianiego-Millera.
W latach 80. Draghi był profesorem na Uniwersytecie we Florencji, jednak porzucił karierę naukową dla zaangażowania w sektorze publicznym. W latach 1984–1990 pełnił funkcję dyrektora wykonawczego w Banku Światowym. W latach dziewięćdziesiątych był dyrektorem generalnym we włoskim ministerstwie skarbu. Tam nadzorował sektor przemysłowy, kiedy prywatyzowane były największe włoskie przedsiębiorstwa. Była to jedna z największych fal prywatyzacyjnych w ówczesnej Europie, po niej dla części włoskiego społeczeństa Mario Draghi stał się odpowiednikiem Leszka Balcerowicza w Polsce. W latach 2002–2005 przeniósł się do sektora prywatnego i pracował jako dyrektor zarządzający i wiceprezes Goldman Sachs International. Następnie w 2006 roku przyjął tekę ministra finansów w rządzie Romano Prodiego. Bardzo szybko jednak objął urząd szefa włoskiego banku centralnego czyli Banku Włoch.
Z kolei 17 maja 2011 roku zaproponowano, by Mario Draghi został nowym prezesem Europejskiego Banku Centralnego. Po odbyciu należytej procedury nominacyjnej 24 czerwca 2011roku podczas zebrania Rady Europejskiej został on wybrany na ten urząd. Jego kadencja rozpoczęła się 1 listopada 2011 i będzie obowiązywała do 31 października 2019 r.
Jeżeli chodzi o poglądy i cele polityki Draghiego; w sprawach dotyczących polityki pieniężnej nie odbiegają one od obecnie dominujących. Jest zwolennikiem utrzymywania stabilnej inflacji, przy jednoczesnym periodycznym amortyzowaniu przez politykę monetarną szoków gospodarczych, takich jak np. skoków inflacyjnych, wzrostu bezrobocia czy nagłego hamowania PKB. Jego głównym celem jest wzmocnienie pozytywnych tendencji gospodarczych w Strefie Euro.
Swój przydomek – „Supermario” zyskał dzięki umiejętności zręcznego poruszania się w gąszczu włoskiej polityki. Jest doktorem honoris causa Uniwersytetu Padewskiego w dziedzinie statystyki oraz doktorem honoris causa rzymskiego uniwersytetu LUISS Guido Carli w dziedzinie nauk politycznych. Poza pracą szef EBC stara się trzymać z dala od kamer. Uwielbia grę w golfa.
Miesięcznik Forbes umiesił go na 11 miejscu najpotężniejszych ludzi na świecie w 2015 roku (2014 r – 8 miejsce).
Michał Palenciuk, Macroinvest
Bądź pierwszy, który skomentuje ten wpis